Happy ever after met Djuna

Happy ever after…

Toen ik een aantal jaar terug lag te wachten op een re-transplantatie, was het mijn kleine zus, die de sterkste was van ons twee. Mijn kleine zus die mijn rolstoel door de ziekenhuisgangen duwde en pannenkoeken bakte om het mee te nemen naar mijn kamertje op de longafdeling.

Vaak maakten we plannen over welke reizen we nog allemaal zouden maken, als ik eenmaal nieuwe longen had. We mijmerden over grootse dingen, over samen de wereld veroveren. Toch zag ik vaak aan haar dat ze er niet helemaal in geloofde, dat ze dacht: ‘ach, we zullen zien, misschien komt het er nooit meer van’. Ik schreef erover op mijn blog:

“Ik zou er voor háár moeten zijn. Ik zou háár moeten vasthouden, Háár moeten beschermen, Zij zou niet in een wereld moeten leven die draait om een zus in het ziekenhuis.

Ik wil sprookjes voor haar, Mooie sprookjes. Prinsen op witte paarden en kastelen. Chanel- jurken en Louis Vuitton- tassen”

Op dat moment nam ik me voor dat ik ooit iets terug zou doen en een echte grote zus te kunnen zijn voor haar, in plaats van andersom.

En die dag kwam. Maar liefst 4 jaar na dato, met nieuwe longen in mijn thorax en meer lucht dan ooit, brak het moment aan dat ik iets terug kon doen voor mijn (inmiddels niet meer zo kleine) zus.

We regelden een trip naar Disneyland en Stichting Fok wilde me daarbij ondersteunen. Daardoor kon ik een overnachting boeken in het ACTUAL Disneylandhotel en had ik tussen de Disneyactiviteiten door een prima uitvalsbasis om even uit te rusten of te slapen.

Het was alles waar ik toen op hoopte en meer: eindeloos rondwandelen en genoeg lucht hebben om heel hard te lachen tegelijkertijd.

Dank je wel Stichting Fok, jullie gaven mij niet alleen een fantastische belevenis maar vooral, het gevoel dat eindelijk alles weer klopte, Dat de prinsen op witte paarden bestaan en dat het leven soms een sprookje kan zijn.

Helemaal uitgeteld en met versleten schoenen kwamen we weer terug in Nederland. En we leefden nog lang… En gelukkig…

Djuna