Maarten B.

12 juli 1977 — 14 juni 2003

Maarten Beij

Maarten is 13 keer mee gegaan op kamp, de laatste keer in 1997.

Ik ben Maarten Beij en ik ben 17-10-1998 getransplanteerd. na een wachtlijsttijd van bijna 5 jaar door zeldzame bloedgroep werd het allemaal moeilijk ook omdat ik wel klein van postuur was. Na een lange operatie en complicaties en zo ben ik er toch doorheen gekomen. Ik ben na veel troubles zoals 6 weken beademing nog thuisgekomen binnen twee maanden en een nieuw leven begon. Ik werd herboren. De datum 17 oktober is een tweede verjaardag geworden. Ik sta nu weer midden in het leven. Ik heb mijn eigen woonhuisje gekregen in het groene dorp Sint-Oedenrode. Daar woon ik in een appartement. Zelf koken, poetsen, lekker stappen en genieten van het leven, alleen een relatie heb ik nog niet. Met de medicijnen en al die zorgen moet je eerst aan jezelf denken, het woord egoïst zal dan snel vallen. Maar als ik de ware tegenkom zal ik er voor vechten om toch een relatie aan te gaan.

Wat eerst mijn hobby was, (goochelen) doe ik nu vaak met optredens voor bedrijven en vast in een theaterrestaurant, waarbij ik het heerlijk naar mijn zin heb, een kleine biografie staat op: www.magicmaarten.go.to.

Het mooie is na een transplantatie is, dat nu ik geen zuurstof meer nodig heb, geen rolstoel, geen sondevoeding en lijk ik gewoon van buiten gezond. Het sprayen met diverse middelen hoeft niet meer, als je longen zijn vervangen komen de symptomen van cf niet meer terug. Dat geeft een enorme vrijheid.

In een half jaar heb ik mijn mbo studie gedaan; administratief medewerker in de zakelijke dienstverlening, diploma en alles behaald, inclusief het europees computer rijbewijs. Via een herintredingprogramma van kliq word er een baan voor me gezocht.

Ik wens iedereen die wacht en die nog overweegt m.b.t transplantatie veel sterkte en moed, ik weet zelf uit ervaring dat ik nooit spijt heb gehad van mijn beslissing, het hoogtepunt was nog dat ik met mijn vader in Parijs een hele dag heb gewandeld, meer dan 13 uur in de weer zonder het gevoel benauwd te zijn. Mijn motto: wie zijn nek uitsteekt, haalt zich het leven op de hals.


maarten_beij_gedicht.png#asset:51:url