Jolanda de B.

25 oktober 1985 — 27 mei 2006

Jolandab

Jolanda is 12 keer achter elkaar, vanaf 1989 tot en met 2000 mee geweest met FOK.Ze is 3 keer met FOK-1 mee gegaan, 4 keer met FOK-2, 4 keer met FOK 3 en één keer met FOK-4.

 

Jolanda-de-B.jpg#asset:244

Jolanda de Bruijn – Kreeft


De foto is eerste paasdag 2006 nog gemaakt, op de toren van de Grote Kerk in Dordrecht, waarnaast ze woonde. Haar broer Martin heeft haar helemaal naar boven gebracht.
Haar gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen: intens genieten en dolgelukkig.



Mijn website houdt op. Ik moet het nu afsluiten. Mijn lichaam kan niet meer. Ik wil nog zo veel. Mijn geest is niet klaar en dit kwam dan ook voor ons aan als een donderslag bij heldere hemel. Sinds zondag is het grauw…de lucht wordt donker….

Het gekke van alles is nog dat ik mezelf zo rustig voel. Ik ben me heel erg bewust van wat er komen gaat en ik ben bang. Ik houd mezelf voor dat ik een ster word en dat ik over jullie heen ga kijken. Ik heb het altijd fijn gehad en zo leuk mogelijk gemaakt voor mezelf en anderen. We worden omringd door veel lieve mensen. We zijn niet alleen. Ook vele gedachten gaan overal heen. Van ons en naar ons. Bedankt.

Lucht te kort, kooldioxide teveel. Slangen genoeg, slijm in overmaat. Eetlust te weinig, de pas bestelde nutri’s teveel. (Hoe vinden jullie de nieuwe verpakking?? We hadden onze voorraad kast erop in gebouwd… nu past het niet meer op de plank…SHIT.)

Voor iedereen: Heel erg bedankt voor jullie steun in alles. Dat weet iedereen voor zich wel..

Bedankt voor alle liefde.

Mooi afsluiten lukt me niet, sorry…. Dikke kus, jullie Jo!!


Samen hebben we gelachen, gehuild en geleefd.
Het is stil om ons heen zonder jou…..
We zullen je missen.

Hieronder een brief geschreven door Martin Kreeft; De broer van Jolanda

Hey klein zusje.


Vorige week vrijdag gaf je in de woonkamer een super mooie toespraak
over het leven dat wij nog voor ons hebben
en waar wij allemaal nog aan moeten denken.
Jij gaat zitten en begint gewoon te vertellen.
Ik heb nu wel een spiekbriefje nodig,
ik kan de woorden die ik graag wil zeggen niet onthouden.
Je ging zitten op de bank waar lieve kleine Lente bij je kwam liggen
en je recht in je ogen aankeek.
De hele week wou je graag een droom krijgen
waar je mee weg kon vliegen weg van ons.
De wolk waar de droom op plaats vind kon je niet bereiken.
Je sprong te hard en eroverheen,
je sprong te zacht en je haalde hem net niet.
De deur ging voor je dicht en je kon de sleutel niet snel genoeg vinden.
Of de droom was gewoon weg niet goed genoeg.
Zaterdag avond om zeven uur heb je je droom gevonden
het was vast mooi veld met blauwe hortensia’s
en een mooi wit bed waar je op kon liggen rusten.
Rusten voor het leven dat je gaat leven boven ons.
Een leven waar je geen last hebt van benauwdheid.
Geen last van pijn. Een leven zonder CF.
Lente heeft de deur voor jou geopend
en de wolk waar jij op mee wou vliegen voor je vast gehouden.
Afgelopen week hebben we samen gelachen, gehuild en geleefd.
Hoe versuft je soms ook was van de morfine en valium,
je kon toch het niet laten om er een cynisch grapje  over te maken.
Alles wat er in deze dagen gebeurde had jij in handen.

Je hebt alles tot op het laatste moment geregisseerd.
En wij mogen het voor je afsluiten.



Liefde voor nu, straks en morgen, Liefde om goed voor elkaar te zorgen.
Liefde om te nemen en te geven, liefde voor alle dagen van het leven


Jolanda ik hou van je.
Martin
01-06-2006