IJsbert

IJsbert Pietjouw                    

Te kort zijn de jaren geweest
die wij samen hebben beleefd
Maar als en kostbare schat
leeft ijsbert verder in ons hart.

Mijn lief,

Lieve ijsbert, zo vredig ben je nu
wakend bij je stille lichaam, denk
ik aan al die tijden
dat ik naast je zat en meeleed als
ik jou zag lijden.

Vaak was ik radeloos en bang, 
ik kon het niet verdragen.
soms zei je zachtjes `huil maar`
dan vonden we elkaar en troosten we elkaar
eindeloze vragen

jij was zo dapper en zo sterk, 
soms werd het je te machtig,
dan zei je,
ik kan dit lijden niet meer dragen,
laat mij nu menswaardig gaan.

dan pakte ik je hand. 
jij keek mij aan en in mijn ogen zag je
dat ik moeite had om je te laten gaan
en zachtjes zei je het valt wel mee
en weer een lange nacht lag  je en leed
en wachtte tot ik ook kon zeggen
het is goed mijn lief, ik kan je laten gaan,

ik wil niet dat je langer wacht
ik heb er vrede mee, ga maar rust zacht
ijsbert je bent en blijft mijn kanjer
je lieve vrouw Marlinda Pietjouw